Spis treści:
5 pomysłów na jednodniową wycieczkę
Wstęp i uwagi ogólne
Helsinki na weekend to fajna sprawa, a jeśli planujecie dłuższą wizytę w Finlandii, nie ma się co do stolicy ograniczać. W związku z tym chciałam Wam zaproponować kilka miejsc, które od Helsinek dzieli nie więcej niż 200 km (czy też mniej niż 2 godziny jazdy). W poniższym wpisie przeczytacie o pięciu z nich (a dokładniej o 8 lokalizacjach), które pierwsze przyszły mi do głowy. W planach mam jeszcze jedną notkę z kolejnymi pomysłami.
Planując takie wypady, weźcie pod uwagę, że Finlandia nie słynie ze spektakularnych atrakcji turystycznych, więc na zbieranie szczęki z podłogi proszę się nie nastawiać. Ma to swoje zalety – brak tłumów i brak pośpiechu. Zamiast biegać od atrakcji do atrakcji, można się wyluzować, wypić kawę, pospacerować. Nie wiem, jak Wam, ale mnie się taki styl zwiedzania podoba.
Zaznaczam też, że na poniższej liście nie ma propozycji stricte przyrodniczych! Rzecz jasna, przyjeżdżając na kilka dni do Kraju Tysiąca Jezior, do lasu zajrzeć wypada – w końcu Finlandia to głównie drzewa! Polecam chociażby położony niedaleko stolicy Park Narodowy Nuuksio. O tym parku, a także innych bardziej i mniej popularnych dzikich miejscach, przeczytacie w cyklu Wypad na łono natury blisko Helsinek. Sama stolica również oferuje kilka niezłych i dość dzikich okolic, na przykład Park Centralny, Lammassaari czy park Uutela. O przyrodzie fińskiej rozpisywałam się zresztą nie raz, ten wpis dla odmiany poświęcony jest głównie produktom działalności człowieka, znaczy miastom i miasteczkom.
Zanim przejdę do rzeczy, jeszcze sprawa ostatnia – transport. Najłatwiej przemieszczać się w Finlandii samochodem, ale połączenia autobusowe i kolejowe nierzadko są bardzo dobre (częste i szybkie) i nie zawsze drogie. Będę o nich wspominać w tekście, a konkretne godziny i ceny możecie sprawdzić na stronach matkahuolto.fi (autobusy) i vr.fi (pociągi).
5 pomysłów na wycieczkę z Helsinek
1. Porvoo (50 km)
Klasyka gatunku, standardowy punkt programu eksploracji okolic fińskiej stolicy. Nie bez powodu, bo miasteczko jest blisko i jest urocze. Niektórzy skłaniają się nawet ku stwierdzeniu, że jest to najpiękniejsze fińskie miasto. Czy jest w tym przesada? Nie wiem, ale dwie rzeczy są pewne. Po pierwsze, Porvoo jest ładne, a po drugie, ma swoje lata – jest drugim najstarszym miastem w Finlandii (o pierwszym za chwilę!). Porvoo znane jest z nastrojowej starówki (Vanha Porvoo), w której znajdują się między innymi charakterystyczne czerwone, drewniane domki, stojące nad brzegiem rzeki o tej samej nazwie, co miasto. Na czerwono (ochra) zostały pomalowane w XVIII wieku w ramach przygotowań do wizyty szwedzkiego króla Gustawa III. Budynki te są własnością prywatną, ale można je obejrzeć od środka, odwiedzając znajdujące się w nich kawiarenki. Czerwone domy to tylko preludium do średniowiecznego dzieła, jakim jest Stare Porvoo. Zaraz za nimi rozpoczyna się mały labirynt wąskich uliczek – gdy wybierzemy te, które pną się w górę, dotrzemy do średniowiecznej katedry, niegdyś zniszczonej przez pożar. Warto pospacerować sobie tymi pełnymi uroku ścieżkami, pooglądać wystawy sklepików znajdujących się w ładnych, drewnianych domach, rzucić okiem na stary ratusz, a może nawet zajrzeć do jakiegoś muzeum. W Porvoo urodził się fiński poeta narodowy Johan Ludvig Runeberg, autor m.in. słów hymnu narodowego Finlandii. Nadal stoi tu dom, w którym mieszkał z żoną i synami, i można ów dom zwiedzać. Ciekawostką może być niewielkie Muzeum Lalek i Zabawek, które być może przywoła u Was jakieś wspomnienie z dzieciństwa. W Starym Porvoo znajdziecie również wiele restauracji i kawiarenek, a w ofercie przytulnych sklepików znajdują się między innymi fińskie wyroby dobrej jakości, poczynając od czekolady, poprzez kosmetyki, ubrania, a na dekoracjach kończąc. Niestety ceny do zakupowego szaleństwa raczej nie popychają. Mówiąc o atrakcjach Porvoo, muszę wspomnieć o Linnamäki, „zamkowym wzgórzu”, ponieważ zazwyczaj przy takich okazjach jest wymieniane, ale namawiać Was do eksploracji tych okolic nie będę. Prawdę mówiąc, tylko druga część wyrażenia „zamkowe wzgórze” ma jakieś odzwierciedlenie w rzeczywistości; żadnego zamku (ani nawet jego pozostałości) zobaczyć się nie spodziewajcie. Na południu Porvoo znajduje się malowniczy archipelag.
Dojazd: Do Porvoo dojedziecie bez problemu autobusem, a ciekawostką jest droga morska, czyli stateczek J. L. Runeberg, który zbudowany został w 1912 roku!
Linki:
2. Wioska Fiskars, zamek Raseborg, Tammisaari (100 km)
Pewnie marka Fiskars nie jest Wam obca i być może jest to druga najbardziej znana fińska firma w Polsce (pierwsza to, rzecz jasna, Nokia). Co prawda Fiskars już dawno przeniósł większość produkcji do Azji, ale korzenie tej fińskiej firmy sięgają wioski o tej samej nazwie. Mieścina Fiskars rozwinęła się w XVII wieku wokół huty stali. W 1649 niejaki Petter Thorwöste z Lubeki zaczął produkować tam żelazne pręty. W 1830 w Fiskars powstał zakład produkcyjny, a 1836 pierwszy w Finlandii warsztat mechaniczny. Interes się rozwijał szybko, w zakładzie i warsztacie produkowano narzędzia kuchenne, rolnicze, nożyczki i tak dalej.
Teraz Fiskars to kolejna po Porvoo propozycja całkiem przyjemnej i niespecjalnie intensywnej jednodniowej wycieczki. Znajdziecie tutaj muzeum skupiające się na historii przetwórstwa żelaza w Fiskars i życiu ludzi z tym przemysłem związanych. W kuźni zobaczycie kowala przy pracy, a nawet możecie sami spróbować wykuć sobie coś na pamiątkę. Poza tym wioska przyciąga turystów dobrymi restauracjami, mikro-browarami, fińską sztuką, designem i różnymi wydarzeniami. Najwięcej w Fiskars dzieje się latem, ale inne pory roku też nie są pozbawione atrakcji, na przykład w październiku odbywa się Slow Food Festival, na którym można spróbować lokalnych dań i produktów. Plan wydarzeń i wystaw sprawdzicie na stronie podanej niżej w linkach. Niedaleko Fiskars (nieco ponad 20 km) znajdują się dwa inne, ciekawe miejsca – zamek Raseborg i miejscowość Tammisaari – o których za chwilę.
Dojazd: Z Helsinek do Fiskars jeździ bezpośredni autobus, ale nie we wszystkie dni, musicie to sprawdzić. Inną opcją jest dojazd pociągiem (lub autobusem) do stacji Karjaa/Karis, którą od Fiskars dzieli 15 km. Z Karis do Fiskars jeździ autobus. Godziny odjazdów pociągów i autobusów sprawdzicie na podanych przeze mnie wcześniej stronach.
Linki:
Wioska Fiskars – oferta, wydarzenia itd.
Gmina Raseborg (Fiskars, Tammisaari, zamek Raseborg itd.)
Planując zwiedzanie fińskich zamków, nie należy mieć w głowie obrazków z Malborka czy Książa, bo może to skutkować rozczarowaniem. Jest tutaj jednak pięć średniowiecznych budowli, na które warto rzucić okiem. Jedną z nich jest zamek Raseborg (fiń. Raasepori), a właściwie jego ruiny. Tę niewielką warownię zbudowali Szwedzi w XIX wieku na małej wysepce. Teraz budowla stoi na stałym lądzie, bo poziom morza obniżył się o 2 metry od tamtych czasów. Zamek pełnił ważne funkcje obronne i handlowe. Zanim został opuszczony w 1553 roku (wtedy powstały Helsinki, ważniejszy punkt strategiczny), o Raseborg bili się Szwedzi, Duńczycy, a nawet piraci. O zamku zapomniano na 300 lat i nieubłaganie popadał w ruinę. Dopiero pod koniec wieku XIX rozpoczęto prace renowacyjne, które zakończono prawie sto lat później. Teraz Raseborg jest jedną z ważniejszych fińskich atrakcji turystycznych. Z zamku do Muzeum Ludowego Forngårdens w Snappertunie prowadzi tzw. Ścieżka Kochanków, która ma pół kilometra i wiedzie przez ładne, zielone okolice – przyjemne miejsce na spacer. Forngårdens przybliży Wam życie ludzi w XIX wieku. Zamek można zwiedzać od kwietnia do października, a większość wydarzeń z nim związanych przypada na lato (Noc Świętojańska, średniowieczne jarmarki, koncerty i tak dalej). Latem otwarta jest również restauracja i kawiarnia. Zamek o każdej porze roku i za darmo można zobaczyć z zewnątrz.
Dojazd: Najlepiej samochodem. Najbliższa stacja pociągu to wspomniana już Karjaa (12 km).
Linki:
Zamek Raseborg – strona oficjalna
Zamek Raseborg – przyroda i inne informacje
Tammisaari (szw. Ekenäs), czyli dosłownie Wyspa Dębów, to ładne, nadmorskie miasteczko. Mnie kojarzy się ono głównie z dobrymi ciastami i drożdżówkami, bo każda moja wizyta w tym mieście w głównej mierze sprowadzała się do przesiadywania w kawiarniach ze względu na nie najlepszą aurę. Ale Tammisaari ma w ofercie więcej niż smaczne wypieki. Jest tutaj niewielkie, ale klimatyczne stare miasto z tradycyjnymi, drewnianymi domkami i dużą ilością zieleni, kamienny kościół z XVII wieku, plaża, małe przystanie. W mieście znajdziemy najstarsze kino w Finlandii (z 1912 r.); nadal działa. Tammisaari jest też dobrą bazą wypadową do Parku Narodowego Archipelagu Ekenäs, ale do tego trzeba łódki, bo park składa się z morza (90%) i małych wysepek (10%). Tammisaari może nie jest na tyle imponujące, żeby było jedynym czy głównym punktem wycieczki z Helsinek, ale to przyjemne miejsce i będąc w okolicy, na pewno warto się tutaj na kawę i spacer zatrzymać; szczególnie latem.
Dojazd: Z Helsinek do Tammisaari jedzie bezpośredni autobus.
Linki:
Park Narodowy Archipelagu Ekenäs
Poniższe zdjęcie wyjątkowo nie jest moje, pochodzi ze strony www.visitraseborg.com. Następnym razem gdy będę w Tammisaari, postaram się nie zapomnieć o istnieniu aparatu…
3. Turku i Naantali (180 km)
Najstarsze miasto Finlandii, niegdyś jej stolica. W internecie Turku ma opinie skrajne. Na jednej stronie przeczytacie, że jest to najpiękniejsze miasto Finlandii, na innej, że najbrzydsze. Być może za tym drugim tytułem stoją mieszkańcy innych fińskich miast, bo z jakiegoś powodu Turku bywa tutaj przedmiotem żartów. Wiecie kiedy można legalnie zawracać na autostradzie? Gdy zobaczycie znak „Turku 10 km”. Nie no, to tylko taki nieśmieszny żart. Tak jak i Turku. He, he. Dobra, koniec, bądźmy poważni, zresztą ja do Turku nic nie mam, mieszkałam tam pół roku i uważam, że jest to idealny cel jednodniowej wycieczki z Helsinek. Jeśli nie byliście w żadnym miejscu z mojej listy, być może warto zacząć właśnie od Turku, szczególnie jeśli połączycie je z Naantali (o którym za chwilę). Podróżując do Turku samochodem, możecie w jedną stronę jechać dłuższą drogą i zobaczyć po drodze wspomniany zamek Raseborg czy zatrzymać się na kawę w Tammisaari. Przerobiłam kiedyś taką opcję (Turku – Naantali – Tammisaari – Raseborg) i była to świetna jednodniowa wycieczka z Helsinek.
Ale wróćmy do Turku! Miasto pochodzi z wieku XIII, niestety w roku 1825 jego większą część strawił ogromny pożar. Na szczęście zamek i katedra nadal stoją i są to sięgające XIII wieku główne atrakcje miasta. W zamku wbrew pozorom jest wiele do obejrzenia i zwiedzanie go moim nogom dało się we znaki. Ciekawostką może być fakt, że mieszkała w nim przez pewien czas Katarzyna Jagiellonka, żona księcia Finlandii (i późniejszego króla Szwecji) Jana Wazy. Jeśli chodzi o katedrę, to jest to fińska narodowa świątynia. Ten ewangelicko-luterański kościół jest najważniejszym budynkiem religijnym i jedyną średniowieczną bazyliką w kraju. Lubię luterańskie kościoły w Finlandii, wnętrza są zazwyczaj proste i surowe, i taka jest też katedra w Turku. Warto zajrzeć do środka. Jakieś 800 m od katedry znajduje się skansen Luostarinmäki, czyli kilka budynków, które również przetrwały niszczycielski Wielki Pożar. W XVIII i XIX wieku okolice te zamieszkiwane były w dużej mierze przez rzemieślników i muzeum korzysta z historii tego miejsca, prezentując odwiedzającym różne warsztaty i narzędzia. Jeśli macie czas i lubicie spacerować, trasa łącząca katedrę z zamkiem ma nieco ponad 3 km i wiedzie brzegiem rzeki Aury. Rzekę możecie pokonać używając, któregoś z mostów lub małego darmowego promiku Föri. Föri został zbudowany w 1903 roku i podobno jest to najstarszy będący w codziennym użyciu środek transportu w Finlandii.
Niedaleko zamku na rzece stoi piękny trzymasztowiec Suomen Joutsen (pol. Fiński Łabędź). Statek jest częścią muzeum Forum Marinum, w którym zobaczycie wystawy związane z morzem i fińską marynarką wojenną. Przed muzeum stoi mini-wersja”Föriego”. Ogólnie rzecz biorąc, Turku ma niezwykle bogatą ofertę muzealną. Poza już przeze mnie wspomnianymi są tu na przykład: Muzeum Biologiczne, Muzeum Farmacji (znajduje się ono w drewnianym, dobrze zachowanym budynku z XVIII wieku), Dom Paavo Nurmiego (słynny biegacz), Muzeum Jana Sibeliusa, Muzeum Sztuki i jeszcze z piętnaście innych. Oczywiście w Turku nie brakuje knajp, kawiarni a także różnego rodzaju rozrywkowo-kulturowych wydarzeń (szczególnie latem).
Dojazd: Pociąg, autobus, samochód. Każda opcja jest dobra.
Linki:
Położone 10 kilometrów na zachód od Turku Naantali to dużo więcej niż dom muminków, ale właśnie to urocze produkty wyobraźni pani Jansson głównie ściągają tutaj turystów. Na wysepce Kailo, zaraz obok centrum miasta, znajduje się Świat Muminków, gdzie latem można spotkać same muminki, zwiedzić ich domek oraz cieszyć różnymi atrakcjami i występami. Dzieciom na pewno się spodoba, dorosłym natomiast może nie spodobać się cena biletu. Poza sezonem w Świecie Muminków nic się nie dzieje, ale można (najczęściej) zobaczyć z zewnątrz dom muminków i okolice, za darmo). Jednak trzeba się liczyć z tym, że z jakiegoś powodu brama poza sezonem może być zamknięta. Samo Naantali jest bardzo ładne i na pewno warto się po nim rozejrzeć. W mieście znajduje się m.in. letnia rezydencja prezydenta Finlandii (Kultaranta, czyli „złota plaża”), a przylegający do niej ogród jakiś śmieszek nazwał „Wersalem Finlandii”. Może jest w tym sporo przesady, ale ogród prezentuje się ładnie i był on udostępniony zwiedzającym. Niestety teraz rozpoczynają się tam prace renowacyjne i będziemy mogli go oglądać dopiero w roku 2025. Poza tym Naantali to ładna starówka, przystań, w której znajdują się restauracje i kawiarnie oraz zabytkowy kościół z XV wieku. Miasto słynie z jeszcze jednej rzeczy, a mianowicie z wrzucania celebrytów do morza. 27 lipca to w Finlandii Dzień Śpiocha i z tej okazji właśnie ktoś sławny zostaje rano w ten sposób „obudzony”. Tożsamość ofiary nie jest wcześniej znana. Na zakończenie dodam, że z Naantali możecie się wybrać na wycieczkę promami po wyspach archipelagu (link niżej).
Dojazd: Z Turku do Naantali jeżdżą autobusy. Latem pomiędzy Turku i Naantali pływa parowiec SS Ukkopekka z 1931 roku, co może być dodatkową atrakcją. Na pokładzie znajduje się restauracja.
Linki:
Naantali – strona oficjalna
4. Hämeenlinna (100 km)
Idealny cel jednodniowej wycieczki. Z jednej strony Hämeenlinna oferuje kilka ciekawych atrakcji, więc nuda Wam tutaj nie grozi, z drugiej strony nie jest ich aż tak wiele, żeby żal było po jednym dniu wyjeżdżać. Hämeenlinna to jedno z najstarszych miast w Finlandii, a jego główną atrakcją jest niewątpliwie zamek Häme. Pisząc wcześniej o Raseborgu, wspomniałam o liście pięciu średniowiecznych zamków, które warto zobaczyć. Oczywiście zbudowany przez Szwedów w XIII wieku Häme również do nich należy. Jest jedynym zamkiem w Finlandii zbudowanym z cegły i najlepiej zachowanym zamkiem z cegły w krajach nordyckich. Häme wznosi się nad jeziorem, a wokół budowli roztacza się ładny park, przez który przebiega szlak pieszy (Vanajaveden rantareitti). Szlak jest pętlą i łączy zamek z parkiem Aulanko, o którym za chwilę. Wracając do zamku, to jest on częścią muzealnego kompleksu w skład którego wchodzą również Muzeum Artylerii (Museo Militaria) i Więzienie. To pierwsze poświęcone jest historii wojska i artylerii od XV wieku do czasów współczesnych. Więzienie zbudowano w 1871 roku i funkcjonowało ponad 120 lat zanim przeobraziło się w muzeum. Skupia się oczywiście na historii więziennictwa, zobaczycie tam cele i inne pomieszczenia używane przez więźniów i strażników, przedmioty należące do skazanych i tak dalej. Muzea mogą być zamknięte zimą; zanim zdecydujecie się na wizytę, sprawdźcie czas otwarcia. Ja w Hämeenlinnie bardzo polubiłam wspominany Aulanko – mały rezerwat przyrody i pierwszy Narodowy Park Miejski w Finlandii. W jesiennym wydaniu Aulanko prezentował się wyjątkowo pięknie. Za powstaniem rezerwatu stoi Fin Hugo Standertskjöld, który w 1883 roku podjął się budowy parku w angielskim stylu. Stworzył w nim nawet dwa jeziorka, posadził sprowadzone rośliny, wybudował kilka ciekawych obiektów. Park był otwarty dla wszystkich i Standertskjöld życzył sobie, żeby tak było zawsze. Na wzgórzu Aulangonvuori stoi wieża, z której roztacza się spektakularny widok na okolice, wstęp jest bezpłatny. Jeśli ktoś nie ma ochoty wspinać się po schodach, u podnóża wieży jest taras widokowy – może widać z niego nieco mniej, ale nadal są to piękne obrazki. Obok tarasu znajdują się schody, które prowadzą w dół, do Niedźwiedziej Jaskini, gdzie zobaczycie rzeźbę niedźwiedziej rodziny. W parku ponadto mamy ruiny zamku, kilka niedługich szlaków oraz trasy dla rowerów górskich, konne, narciarskie. Obok wieży na Aulangonvuori jest kawiarnia. W Hämeenlinnie urodził się jeden z najbardziej znanych Finów, a na pewno najsłynniejszy fiński kompozytor, Jean Sibelius. Nieopodal rynku nadal stoi drewniany, niewielki dom, w którym spędził lata młodości. Teraz budynek funkcjonuje jako muzeum. Rynek Hämeenlinny to w ogóle miejsce, któremu można poświęcić kilka minut. Poza tym, że można w okolicy coś przekąsić, to zobaczymy tu otoczony drzewami kościół z 1798 roku, fontannę i ratusz.
Dojazd: Pociąg, autobus, samochód; każda opcja dobra.
Linki:
Zamek Häme – godziny otwarcia i ceny
5. Kotka (130 km)
Ta propozycja może zaskoczyć i nie namawiam Was na wypad do Kotki, jeśli nie odwiedziliście żadnych innych miejsc z mojej listy. Mimo wszystko warto dać temu miastu szansę i zaraz Wam powiem dlaczego. Kotka to przede wszystkim przemysł i port, ale to również parki, muzea oraz akwaria. Zacznę od tych ostatnich. Maretarium, czyli akwaria z rybami zamieszkującymi fińskie wody, to atrakcja, która na pewno zwróci uwagę ichtiologicznych entuzjastów i ludzi podróżujących z dziećmi. Nie jest to może wielkie przedsięwzięcie, akwariów jest 22, ale jeśli lubicie oglądać ryby, pewnie Wam się spodoba. Jeśli chodzi o parki, to w Kotce jest z czego wybierać. W samym centrum jest ich chyba z 10, chociażby położony zaraz obok Maretarium „Wodny Ogród Sappoka” (Sapokan Vesipuisto) z małym wodospadem albo położony nad brzegiem morza park Katariina (Katariinan Meripuisto) z uroczymi miniaturami latarni morskich. Mnie najbardziej się spodobał park otaczający domek wakacyjny cesarza Aleksandra III (Langinkosken keisarillinen kalastusmaja). Ów drewniany dworek znajduje się kilka kilometrów od centrum miasta, nad rzeką Kymi (Kymijoki), jedną z największych w Finlandii. Aleksander III lubił przyjeżdżać tutaj, nad Langinkoski, łowić łososie. Budynek to obecnie mini-muzeum, otwarty jest tylko od maja do września i za wstęp trzeba zapłacić, ale park możecie podziwiać za darmo i o każdej porze. Pospacerować możecie też w Parku Narodowym Valkmusa, położonym niecałe 30 km od Kotki. Znajduje się tam właściwie jeden krótki i łatwy szlak (3.5 km), więc jest to dość popularny cel podróży wśród rodzin z dziećmi. Valkmusa podobno może pochwalić się 30 typami bagien, jeśli kogoś interesują takie tematy. Niestety fińska pogoda może spacery uprzykrzyć, ale Kotka ma również ciekawą ofertę, która w żadnym stopniu uzależniona od aury nie jest. Centrum Vellamo mieści trzy muzea: Morskie Muzeum Finlandii, Muzeum Kymenlaakso i Muzeum Straży Przybrzeżnej. Latem (od maja) zwiedzać można także wielki lodołamacz i statek-latarnię. Łódki i inne maszyny, wystawy czasowe, historia regionu, atrakcje dla dzieci – wszystko to znajdziecie w Morskim Centrum Vellamo. Sam budynek, w którym mieści się Centrum, jest również wart uwagi – przypominać ma wielką falę.
Podsumowując – w Kotce bez wątpienia spędzić możecie ciekawy i aktywny dzień!
Dojazd: Do Kotki z Helsinek jeżdżą autobusy. Niestety nie ma bezpośredniego połączenia kolejowego. Helsinki i Kotkę łączy autostrada.
Linki:
Domek letni cesarza (Longinkoski)
Podsumowanie
Udało mi się Was trochę zachęcić do eksploracji fińskich miasteczek? Moim zdaniem każda z podanych przeze mnie opcji jest warta rozważenia. Jeśli chcecie zobaczyć jak najwięcej w jak najkrótszym czasie, polecam wspominaną już wcześniej trasę Helsinki – Turku i Naantali – Tammisaari – Raseborg – Helsinki. Będzie intensywnie i będziecie potrzebować samochód, ale to fajna wycieczka. Oczywiście samo Turku czy Turku z Naantali to również dobra opcja. A jeśli Turku już przerobiliście, to rozważcie inne „zamkowe” miasto, czyli Hämeenlinnę. Porvoo to dla mnie obowiązkowy punkt programu, gdy mamy gości zza granicy. Fiskars, Tammisaari i Raseborg to ciekawe punkty na mapie Finlandii, ale jeśli nie wybieracie się na jakieś konkretne wydarzenia, to myślę, że warto je połączyć ze sobą lub wpleść w jakiś bardziej rozbudowany plan podróży. Podobnie zresztą jak Kotkę, która moim zdaniem jest ładnym, zielonym nadmorskim miastem, ale nie oferuje aż tak wielu atrakcji turystycznych. Na zakończenie mam prośbę – jeśli macie inne pomysły na krótkie wycieczki z Helsinek albo uważacie, że pominęłam jakąś ciekawą czy nieoczywistą atrakcję lub wydarzenie w miejscach, które opisałam, dajcie znać! Będę wdzięczna.
Powiązane wpisy
Wypad na łono natury blisko Helsinek? Moje propozycje. Część I
15 powodów, dla których warto pojechać na wakacje do Finlandii
Pogoda w Finlandii, czyli kiedy jechać i w co się ubrać
Trekking w Finlandii, Laponii – wskazówki, informacje
Darmowe domki i grille w Finlandii
Jak tanio podróżować po Finlandii?
Domek z sauną nad jeziorem, czyli urlop po fińsku
wycieczki z Helsinek wycieczki z Helsinek wycieczki z Helsinek wycieczki z Helsinek wycieczki z Helsinek wycieczki z Helsinek wycieczki z Helsinek wycieczki z Helsinek wycieczki z Helsinek
Natalia
Włóczykij, nurek, biotechnolog. Finlandię zamieniła na Singapur, żeby po kilku latach wrócić na nordyckie pustkowia. Lubi czytać, nad miasta przedkłada łono natury, a na blogu promuje odpowiedzialne podróżowanie.